Met het mes in mijn borst

HULP AAN HEN DIE DEZE BEHOEVEN

Daar lag ik dan in de tuin na zelfmoordpoging en ik moet zeggen, het was een goeie ook. het was namelijk niet de eerste keer dat ik een mes in mijn handen heb. Mijn vriendin heeft een behoorlijk trauma hier aan overgehouden toen ze maar vond.  en ik had het haar al zo moeilijk gemaakt en afgelopen jaren door mijn psychoses dissociatie en omdat ik mijn emoties absoluut niet onder controle heb gehad de afgelopen jaren. dat ze nog steeds naast me staat is een godswonder en daar ben ik toch wel behoorlijk dankbaar voor.  zoals Mark het beschrijft in zijn boek; "Ze staat te wachten op de gang terwijl ik in mijn betonnen ruimte leef." 

Hierna wordt er dus meervoudig werk gerelateerd trauma geconstateerd of wel PTSS daterend vanaf de start vanaf mijn carrière bij de politie.  een mooi beroep met een enorm zwart en onderkende rand.  Zo zie ik de "thin blue line" nu. Als ik terugkijk waren de signalen duidelijk, ook al zei de hulpverlening iets anders; "U heeft geen PTSS".

Ik maakte mijn eerste traumatische gebeurtenis mee toen ik 22 jaar was en net gestart bij de politie.  sindsdien heb ik natuurlijk talloze dingen meegemaakt maar dat praten we niet over een bakje koffie en weer doorgaan.  over de rest van mijn collega's En hoe ze hiermee om zijn gegaan heb ik niet op het vizier. 

Er wordt bij de politie van alles geleerd behalve omgaan met trauma's.  Ik heb 26 jaar op de straat gewerkt dus ik kan wel zeggen dat ik veel heb meegemaakt. en terwijl ik dit schrijf kan ik eerlijk zeggen blij te zijn het werk niet te doen, ondanks dat ik er goed in was.

Dus na dat moment in de tuin onderga ik een openhartoperatie en besluit de psychiater van die organisatie dat ik gewoon naar huis mag.  het eerste wat ik dacht was natuurlijk; Waaat???! Achteraf was het een psychiater in opleiding die absoluut niet begreep waar ik in zat. Net als de rest van de psychische hulpverlening. het is natuurlijk vrij bijzonder dat zelfs het verplegend personeel in het ziekenhuis met stomheid geslagen waren door deze uitspraak en beslissing.

Mijn vriendin en mijn nicht trokken ten strijde, aangezien ik nagenoeg hulpeloos in een ziekenhuisbed lag. Zij probeerde de psychiatrie duidelijk te maken met talloze gesprekken dat ik intensieve hulp nodig had. Geen ambulant gedoe, in combinatie met elk soort pammetje (medicatie) dat je kan verzinnen en zeker niet naar huis, naar dezelfde plek waar je zelf net bijna van het leven heb beroofd, dat juist niet alsjeblieft. 

Na heel veel gedoe met de psychiatrie werd ik opgenomen in een kliniek. Eindelijk de hulp die we dachten nodig te hebben, maar helaas niks was minder waar. Ik word in de weken erna meervoudig getest en gepest waardoor ik ook daar al niks meer vertrouw. Ik kan het niet anders vertalen dan zo. Het resultaat was dat ik van me af begon te bijten en prompt stond ik buiten op straat. Ik was agressief, de emoties waren niet onder controle en nog meer onbegrijpelijk gelul. 

Wat daar nog meer gebeurt is ga ik op dit moment niet uitleggen. Ik beloof je wel, het getuigt niet van hulp maar onkunde (levensgevaarlijk). De hulpverlening is absoluut niet klaargestoomd voor BPTSS en alles wat erbij komt kijken. Sterker nog, ze falen hierin enorm. Medicatie doordrukken en je emoties testen is niet de basis om dit probleem op te lossen. Dit is achterhaald en beschadigend voor de patiënt en zijn naasten. Dit moet veranderen.

Ik ken Mark Paasman via een benefiet wat voor de stichting Bevrijd van PTSS werd georganiseerd op de kazerne van brandweer Schiedam in 2022. Mark gaf daar lezingen aan de actief dienend brandweer personeel. Ik heb Daniëlle daar ontmoet. Danielle is de voorzitter en oprichter van de Stichting Bevrijd van PTSS. Door dit evenement, door die connectie kwam er licht aan het einde van mijn tunnel. 

Terwijl ik in de kliniek lag, hopende op hulp en richting, gaf een collega van mij het nummer van Mark. Mijn vriendin heeft toen Mark gebeld en de urgentie uitgelegd. Mark maakte zijn agenda leeg en stond 2 dagen later voor me neus in de kliniek. In anderhalf uur tijd gaf hij mij en mijn familie ter plekke, meer handvatten mee, dan de hulpverlening ooit heeft kunnen geven. 

Er werd mij in korte tijd uitgelegd hoe trauma's tot stand komen en waarom ik continue 'aan' stond en wat ik daar tegen kon doen. Er werd uitgelegd waarom ik emoties op dat moment niet kon controleren en waarom ik bij het minste of geringste stress ervaarde. Ik kreeg ook gelijk zijn boek. Lees het en je begrijpt wat PTSS met je kan doen. Het is haast niet uit te leggen aan iemand die het niet heeft. 

Een paar weken later kreeg ik het heugelijke nieuws van de Stichting bevrijd van PTSS, dat ze me gingen ondersteunen. Ik heb contact gezocht met deze Stichting omdat ik hulp nodig had. zij hebben ervoor gezorgd dat ik in een hotel geplaatst kon worden en 5 dagen lang mijn 100% kon gaan focussen op de training die ik zou gaan ontvangen van Mark. 

De training ging van start. Mark heeft ons intensief begeleid en getraind tijdens deze week. We hebben urenlang gepraat, geluisterd, gewandelt en geleerd. Een van de eerste dingen die Mark je uitlegt is dat de kras op die plaat blijft, alleen beheersen doet het mij niet meer. Ik ben weer in controle over hoe ik ergens op reageer. En dat is echte vrijheid. Ik ervaar oprecht weer de touwtjes in handen. 

Bijvoorbeeld; op 23 december even zwemmen in de Maas; geeft wel aan dat ik het voor het zeggen heb omdat ik niet in paniek ben geraakt maar controle heb uitgeoefend op de emoties en lichaam en ontspannen tien minuten in de kou heb gezeten. Dat heeft mij o.a. enorm gesterkt in mijn zelfvertrouwen. De methodiek en ik zijn één geworden en dat heeft er voor gezorgd dat ik nu in drie maanden tijd, weer een baan heb, toekomstperspectief en controle. 

Ik ben positief, dankbaar en vol vertrouwen, elke dag weer. Dankbaar voor mijn nieuwe kans; dankbaar voor mijn vriendin die nog steeds naast me staat en ervoor zorgde dat ik deze nieuwe kans kreeg. Dankbaar voor Mark en zijn kennis, dankbaar voor Danielle en dat de Stichting dit financieel mogelijk heeft gemaakt. Dankbaar voor elke dag dat ik wakker word, dat ik weer kan genieten van elk klein ding in het leven. Dit heb ik zolang niet gekund.

De training van Mark werkt. Zijn boek wat in Jip en Janneke taal alles uitlegt, werkt. Het stappenplan om jezelf te bevrijden, werkt. Ik kan alleen maar hopen dat de werkgevers en organisaties waar PTSS op de loer ligt als een sluipmoordenaar, deze werkwijze en kennis willen omarmen. Dat ook de hulpverlening wakker wordt en aanpassingen gaat maken. Want hoe sterk je ook in je schoenen staat, wat je ook meemaakt en ervaart, je bent en blijft een mens en eens gezien blijft gezien.

Micha

Voormalig politie